15.1.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 10/14

(1)

Η οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (3), θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο αναπροσαρμογής προκειμένου να ενσωματωθούν διάφορες τροποποιήσεις οι οποίες είναι ως επί το πλείστον τεχνικού χαρακτήρα.

(2)

Όσον αφορά τις διατάξεις για την εισαγωγή και τον τόπο επιβολής του φόρου στις παραδόσεις αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, από την κατά γράμμα ανάγνωση της οδηγίας 2006/112/ΕΚ προκύπτει ότι το ειδικό καθεστώς που θεσπίστηκε δυνάμει της οδηγίας 2003/92/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ όσον αφορά τους κανόνες σχετικά με τον τόπο παράδοσης αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας (4), δεν εφαρμόζεται στις εισαγωγές και τις παραδόσεις αερίου μεταφερόμενου μέσω αγωγών που δεν αποτελούν μέρος του συστήματος διανομής, και, συγκεκριμένα, δεν εφαρμόζεται στους αγωγούς του συστήματος μεταφοράς, μέσω των οποίων όμως πραγματοποιούνται πολυάριθμες διασυνοριακές συναλλαγές. Σκοπός ωστόσο της οδηγίας 2003/92/ΕΚ ήταν να επεκταθεί η εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος και στις διασυνοριακές συναλλαγές. Συνεπώς, για να συμπίπτει το γράμμα του κειμένου με την πρόθεση του νομοθέτη, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι το ειδικό καθεστώς εφαρμόζεται στις εισαγωγές και τις παραδόσεις αερίου που πραγματοποιούνται μέσω οιουδήποτε συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή οιουδήποτε δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα.

(3)

Το αέριο που εισάγεται μέσω πλοίων είναι, όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του, πανομοιότυπο με εκείνο που εισάγεται μέσω αγωγών και προορίζεται, μετά την επαναεριοποίηση, να μεταφερθεί μέσω αγωγών. Για λόγους ουδετερότητας, θα πρέπει συνεπώς να εφαρμοστεί η απαλλαγή στις εισαγωγές μέσω πλοίων εφόσον το φυσικό αέριο εισάγεται σε σύστημα φυσικού αερίου ή στο ανάντη δίκτυο αγωγών.

(4)

Τα πρώτα διασυνοριακά δίκτυα θέρμανσης και ψύξης έχουν ήδη τεθεί σε λειτουργία. Τα θέματα της παράδοσης ή της εισαγωγής θερμότητας ή ψύχους τίθενται υπό τους ίδιους όρους που ισχύουν και για την παράδοση ή εισαγωγή αερίου ή ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ισχύοντες κανόνες διασφαλίζουν ήδη, για το φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια, την είσπραξη του ΦΠΑ στον τόπο όπου καταναλώνονται πραγματικά από τον πελάτη· με τους κανόνες αυτούς αποφεύγεται κάθε στρέβλωση του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών. Συνεπώς, θα πρέπει να εφαρμοστεί για τη θέρμανση και την ψύξη το ίδιο καθεστώς που εφαρμόζεται για το φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια.

(5)

Όσον αφορά τον τόπο είσπραξης του ΦΠΑ για την παροχή υπηρεσιών, από την κατά γράμμα ανάγνωση της οδηγίας 2006/112/ΕΚ προκύπτει ότι το ειδικό καθεστώς που θεσπίστηκε δυνάμει της οδηγίας 2003/92/ΕΚ εφαρμόζεται μόνο στην παροχή πρόσβασης στα συστήματα διανομής φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας, και επομένως δεν εφαρμόζεται στην παροχή ομοειδών υπηρεσιών που συνδέονται με σύστημα μεταφοράς ή με ανάντη δίκτυο αγωγών. Σκοπός ωστόσο της οδηγίας 2003/92/ΕΚ ήταν να επεκταθεί η εφαρμογή του ειδικού καθεστώτος και στις υπηρεσίες αυτές. Συνεπώς, για να συμπίπτει το γράμμα του κειμένου με την πρόθεση του νομοθέτη, θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το ειδικό καθεστώς έχει εφαρμογή σε όλες τις παροχές υπηρεσιών που συνδέονται με την παροχή πρόσβασης σε κάθε σύστημα ή δίκτυο φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και στα δίκτυα θέρμανσης και ψύξης.

(6)

Η εμπειρία που αποκτήθηκε από την πρόσφατη εφαρμογή της ισχύουσας διαδικασίας, στο πλαίσιο της οποίας η Επιτροπή είναι αρμόδια να αποφασίσει εάν υπάρχει κίνδυνος στρέβλωσης του ανταγωνισμού από την εφαρμογή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στο φυσικό αέριο, στην ηλεκτρική ενέργεια και στην αστική θέρμανση, απέδειξε τον ξεπερασμένο και περιττό χαρακτήρα της εν λόγω διαδικασίας. Πράγματι, οι κανόνες προσδιορισμού του τόπου επιβολής του φόρου διασφαλίζουν την είσπραξη του ΦΠΑ στον τόπο της πραγματικής κατανάλωσης από τον πελάτη του φυσικού αερίου, της ηλεκτρικής ενέργειας, της θερμότητας και του ψύχους. Με τους κανόνες αυτούς αποφεύγεται λοιπόν κάθε στρέβλωση του ανταγωνισμού μεταξύ κρατών μελών. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι σημαντική η διασφάλιση επαρκούς πληροφόρησης της Επιτροπής και των λοιπών κρατών μελών για κάθε περίπτωση εφαρμογής μειωμένου συντελεστή από τα κράτη μέλη στον ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτόν τομέα. Κατά συνέπεια, απαιτείται διαδικασία προηγούμενης διαβούλευσης με την επιτροπή ΦΠΑ.

(7)

Το πρωτόκολλο της 8ης Απριλίου 1965 περί προνομίων και ασυλιών των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ως νομική βάση για την απαλλαγή, μέσω άφεσης ή επιστροφής των έμμεσων φόρων, που παρέχεται στην Κοινότητα και σε ορισμένους κοινοτικούς οργανισμούς και άλλους φορείς όσον αφορά ορισμένες αγορές που γίνονται για επίσημη χρήση τους, είναι κάτι το συγκεκριμένο και θα πρέπει να διαχωρίζεται από τη νομική βάση για την απαλλαγή από το ΦΠΑ για ορισμένες συναλλαγές προς όφελος διεθνών οργανισμών εν γένει. Χρειάζεται συνεπώς να διευκρινιστεί περαιτέρω η διατύπωση της οδηγίας 2006/112/ΕΚ και να περιληφθεί διάταξη με ειδική εξαίρεση που θα μπορεί να εφαρμόζεται μέσω επιστροφής του φόρου, ώστε να αποφεύγονται ορισμένες δυσκολίες όσον αφορά την εφαρμογή της εξαίρεσης σε όργανα που συστήνονται από τις Κοινότητες, ιδίως ορισμένες κοινές επιχειρήσεις που ιδρύονται δυνάμει του άρθρου 187 της Συνθήκης.

(8)

Στο πλαίσιο της προσχώρησής τους, επετράπη στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία να χορηγούν απαλλαγή από τον φόρο σε μικρές επιχειρήσεις και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν την απαλλαγή στις διεθνείς μεταφορές επιβατών. Για λόγους σαφήνειας και συνοχής, οι εξαιρέσεις αυτές θα πρέπει να ενσωματωθούν στην οδηγία 2006/112/ΕΚ.

(9)

Όσον αφορά το δικαίωμα έκπτωσης, ο βασικός κανόνας προβλέπει ότι το εν λόγω δικαίωμα γεννάται μόνον εφόσον τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται από υποκείμενο στον φόρο για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

(10)

Ο κανόνας αυτός θα πρέπει να αποσαφηνιστεί και να ενισχυθεί όσον αφορά την παράδοση ακινήτων και των συναφών με αυτήν δαπανών, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται ότι οι υποκείμενοι στον φόρο θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο στις περιπτώσεις όπου ακίνητα αγαθά συνδεόμενα με την επιχειρηματική δραστηριότητα του υποκειμένου στον φόρο δεν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για σκοπούς που αφορούν την εν λόγω δραστηριότητα.

(11)

Ναι μεν τα ακίνητα αγαθά και οι συναφείς δαπάνες αποτελούν τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις στις οποίες αρμόζει να αποσαφηνιστεί και να ενισχυθεί ο κανόνας, εάν ληφθεί υπόψη αφενός η αξία και η διάρκεια του ωφέλιμου βίου των αγαθών αυτών και αφετέρου ότι η μικτή χρήση αυτού του είδους των αγαθών αποτελεί συνήθη πρακτική, πλην όμως το ζήτημα ανακύπτει επίσης, αν και σε μικρότερο και λιγότερο ομοιόμορφο βαθμό, όσον αφορά τα κινητά αγαθά τα οποία έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, θα πρέπει να παρασχεθούν στα κράτη μέλη τα μέσα ώστε να λάβουν, όπου απαιτείται, τα ίδια μέτρα όσον αφορά τα κινητά αγαθά που αποτελούν μέρος της περιουσίας της επιχείρησης.

(12)

Προκειμένου να εξασφαλιστεί δίκαιο σύστημα έκπτωσης για τους υποκείμενους στον φόρο στα πλαίσια των νέων διατάξεων, θα πρέπει να προβλεφθεί σύστημα αναπροσαρμογής σύμφωνα με τους άλλους κανόνες για την αναπροσαρμογή των εκπτώσεων, το οποίο θα λαμβάνει υπόψη τις αλλαγές στη χρήση των εν λόγω αγαθών για επιχειρηματικούς ή μη επιχειρηματικούς σκοπούς.

(13)

Κατά συνέπεια, η οδηγία 2006/112/ΕΚ θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως,

1)

Στο άρθρο 2, η παράγραφος 3 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«3.   Νοούνται ως “προϊόντα υποκείμενα σε ειδικό φόρο κατανάλωσης” τα ενεργειακά προϊόντα, η αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά και τα βιομηχανοποιημένα καπνά, όπως ορίζονται από τις ισχύουσες κοινοτικές διατάξεις, εκτός από το αέριο που παραδίδεται μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή μέσω οιουδήποτε δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα.».

2)

Στο άρθρο 13, η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2.   Τα κράτη μέλη μπορούν να θεωρούν δραστηριότητες δημόσιας αρχής τις δραστηριότητες των οργανισμών δημοσίου δικαίου που απαλλάσσονται σύμφωνα με τα άρθρα 132, 135, 136 και 371, τα άρθρα 374 έως 377, το άρθρο 378 παράγραφος 2, το άρθρο 379 παράγραφος 2, και τα άρθρα 380 έως 390β.».

3)

Στο άρθρο 15, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«1.   Εξομοιώνονται με ενσώματα αγαθά η ηλεκτρική ενέργεια, το αέριο, η θερμότητα ή το ψύχος και παρόμοια αγαθά.».

4)

Στο άρθρο 17 παράγραφος 2, το στοιχείο δ) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

5)

Το τμήμα 4 του κεφαλαίου 1 του τίτλου V αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Τμήμα 4

Παραδόσεις αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης και ψύξης

Άρθρο 38

1.   Στην περίπτωση παράδοσης, σε μεταπωλητή υποκείμενο στον φόρο, αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή οιουδήποτε άλλου δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα, παράδοσης ηλεκτρικής ενέργειας ή θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης ή ψύξης, ως τόπος παράδοσης θεωρείται ο τόπος όπου ο υποκείμενος στον φόρο μεταπωλητής έχει την έδρα της οικονομικής δραστηριότητάς του ή τη μόνιμη εγκατάστασή του για την οποία παραδίδονται τα αγαθά ή, σε περίπτωση έλλειψης έδρας ή μόνιμης εγκατάστασης, ο τόπος όπου έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του.

2.   Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ως «μεταπωλητής υποκείμενος στον φόρο» νοείται ο υποκείμενος στον φόρο η κύρια δραστηριότητα του οποίου σε σχέση με τις αγορές αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας, θερμότητας ή ψύχους, είναι η μεταπώληση των ανωτέρω προϊόντων και του οποίου η ιδιοκατανάλωση των προϊόντων αυτών είναι αμελητέα.

Άρθρο 39

Στην περίπτωση παράδοσης φυσικού αερίου μέσω συστήματος φυσικού αερίου ευρισκομένου στο έδαφος της Κοινότητας ή μέσω οιουδήποτε άλλου δικτύου συνδεδεμένου με τέτοιο σύστημα, ή παράδοσης ηλεκτρικής ενέργειας ή θερμότητας ή ψύχους μέσω δικτύων θέρμανσης ή ψύξης, εάν η παράδοση αυτή δεν καλύπτεται από το άρθρο 38, ως τόπος παράδοσης θεωρείται ο τόπος πραγματικής χρησιμοποίησης και κατανάλωσης των αγαθών από τον πελάτη.

Όταν το σύνολο ή μέρος του αερίου ή της ηλεκτρικής ενέργειας ή της θερμότητας ή ψύχους δεν καταναλώνεται πραγματικά από τον πελάτη, θεωρείται ότι αυτά τα μη καταναλωθέντα αγαθά έχουν χρησιμοποιηθεί και καταναλωθεί στον τόπο όπου έχει την έδρα της οικονομικής δραστηριότητάς του ή τη μόνιμη εγκατάστασή του για την οποία παραδίδονται τα αγαθά. Σε περίπτωση έλλειψης έδρας οικονομικής δραστηριότητας ή μόνιμης εγκατάστασης, θεωρείται ότι χρησιμοποίησε και κατανάλωσε τα αγαθά στον τόπο όπου έχει τη μόνιμη κατοικία ή τη συνήθη διαμονή του.».

6)

Στο άρθρο 59, το στοιχείο η), ως έχει βάσει της οδηγίας 2008/8/ΕΚ, της 12ης Φεβρουαρίου 2008, για την τροποποίηση της οδηγίας 2006/112/ΕΚ όσον αφορά τον τόπο παροχής υπηρεσιών (5) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

7)

Στο άρθρο 80 παράγραφος 1 στοιχείο β), οι όροι «άρθρα 380 έως 390» αντικαθίστανται από τους όρους «άρθρα 380 έως 390β».

8)

Το άρθρο 102 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 102

Τα κράτη μέλη, έπειτα από διαβούλευση με την επιτροπή ΦΠΑ, μπορούν να εφαρμόζουν μειωμένο συντελεστή στην προμήθεια φυσικού αερίου, ηλεκτρικής ενέργειας ή αστικής θέρμανσης.».

9)

Στο άρθρο 136 στοιχείο α), οι όροι «άρθρα 380 έως 390» αντικαθίστανται από τους όρους «άρθρα 380 έως 390β».

10)

Το άρθρο 143 τροποποιείται ως εξής:

11)

Στο άρθρο 151, η παράγραφος 1 τροποποιείται ως εξής:

12)

Στο κεφάλαιο 1 του τίτλου X, παρεμβάλλεται το ακόλουθο άρθρο:

«Άρθρο168α

1.   Στην περίπτωση ακινήτου που αποτελεί μέρος της περιουσίας της επιχείρησης υποκειμένου στον φόρο και το οποίο χρησιμοποιείται από αυτόν ταυτόχρονα και για τους σκοπούς των δραστηριοτήτων της επιχείρησής του και για ιδιωτική χρήση του ίδιου ή του προσωπικού του, ή, γενικότερα, για σκοπούς άλλους από της επιχείρησης, ο ΦΠΑ που βαρύνει τις δαπάνες που συνδέονται με την περιουσία αυτή δεν μπορεί να εκπίπτει σύμφωνα με τις αρχές που καθορίζονται στα άρθρα 167, 168, 169 και 173 παρά μόνον κατ’ αναλογία του ποσοστού της χρησιμοποίησης του ακινήτου για τους σκοπούς των δραστηριοτήτων της επιχείρησης.

Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 26, οι αλλαγές στην αναλογία χρήσης ακινήτου που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο λαμβάνονται υπόψη υπό τους όρους που προβλέπονται στα άρθρα 184 έως 192 όπως εφαρμόζονται στα αντίστοιχα κράτη μέλη.

2.   Τα κράτη μέλη δύνανται επίσης να εφαρμόσουν την παράγραφο 1 σε σχέση με το ΦΠΑ για τις δαπάνες που συνδέονται με άλλα αγαθά τα οποία αποτελούν μέρος της περιουσίας της επιχείρησης όπως αυτά ορίζουν.».

13)

Στο άρθρο 221 παράγραφος 2, οι όροι «380 έως 390» αντικαθίστανται από τους όρους «άρθρα 380 έως 390β».

14)

Στο άρθρο 287, προστίθενται τα ακόλουθα σημεία 17) και 18):

15)

Στο τμήμα 2 του κεφαλαίου 1 του τίτλου XIII, προστίθενται τα ακόλουθα άρθρα:

«Άρθρο 390α

Η Βουλγαρία μπορεί, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος X μέρος B σημείο 10, για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 31η Δεκεμβρίου 2006.

Άρθρο 390β

Η Ρουμανία μπορεί, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν σε αυτό το κράτος μέλος κατά την ημερομηνία προσχώρησής του, να συνεχίσει να απαλλάσσει τις διεθνείς μεταφορές επιβατών του παραρτήματος X μέρος B σημείο 10, για όσο διάστημα η ίδια απαλλαγή εφαρμόζεται σε ένα από τα κράτη μέλη που ήταν μέλη της Κοινότητας την 31η Δεκεμβρίου 2006.».

16)

Στο άρθρο 391, οι όροι «άρθρα 380 έως 390» αντικαθίστανται από τους όρους «άρθρα 380 έως 390β».

17)

Στο παράρτημα X, ο τίτλος αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: