(1)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie przewozu kolejowego i drogowego rzeczy i osób (3) ( zwanej dalej „umową UE-Szwajcaria”) nie jest dozwolony transport osób autokarem i autobusem między dwoma punktami położonymi na terytorium tej samej Umawiającej się Strony przez przewoźników mających siedzibę na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, zwany kabotażem.

(2)

Zgodnie z art. 20 ust. 2 umowy UE-Szwajcaria nadal można korzystać z istniejących praw do kabotażu wynikających z dwustronnych porozumień zawartych między państwami członkowskimi a Szwajcarią, które obowiązywały w momencie zawarcia umowy UE‐Szwajcaria, tj. w dniu 21 czerwca 1999 r., pod warunkiem że nie dochodzi do dyskryminacji przewoźników mających siedzibę w Unii ani do zakłócenia konkurencji. Dwustronne porozumienie w sprawie transportu drogowego między Szwajcarią a Niemcami z dnia 17 grudnia 1953 r. (4) (zwane dalej „porozumieniem Szwajcaria‐Niemcy”) nie dopuszcza wykonywania przewozów kabotażowych w ramach świadczenia usług przewozu drogowego osób autokarem i autobusem pomiędzy tymi dwoma państwami. W związku z tym prawo do wykonywania takich przewozów nie wchodzi w zakres praw objętych art. 20 ust. 2 umowy UE-Szwajcaria i wymienionych w załączniku 8 do tej umowy.

(3)

Zobowiązania międzynarodowe pozwalające na wykonywanie przewozów kabotażowych w Unii przez przewoźników mających siedzibę w Szwajcarii mogą mieć wpływ na art. 20 umowy UE-Szwajcaria ponieważ artykuł ten nie dopuszcza takich przewozów.

(4)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/2009 (5) pozwala na wykonywanie przewozów kabotażowych w Unii wyłącznie przez przewoźników posiadających licencję wspólnotową i na określonych warunkach. Zobowiązania międzynarodowe pozwalające na wykonywanie tego rodzaju przewozów przez przewoźników z państw trzecich nieposiadających takiej licencji mogą mieć wpływ na to rozporządzenie.

(5)

W rezultacie takie zobowiązania międzynarodowe wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii. Państwa członkowskie mogą negocjować lub zawierać takie zobowiązania tylko wtedy, gdy są do tego upoważnione przez Unię zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

(6)

Przewozy kabotażowe wykonywane w Unii przez przewoźników z państw trzecich nieposiadających licencji wspólnotowej, przewidzianej w rozporządzeniu (WE) nr 1073/2009, mają wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego usług autokarowych i autobusowych ustanowionego na mocy tego rozporządzenia . W związku z tym konieczne jest, aby upoważnienie na mocy art. 2 ust. 1 TFUE było przyznawane przez prawodawcę Unii zgodnie z procedurą ustawodawczą, o której mowa w art. 91 TFUE.

(7)

Pismem z dnia 11 maja 2017 r. Niemcy zwróciły się do Unii o upoważnienie do zmiany porozumienia Szwajcaria-Niemcy, aby dopuścić wykonywanie przewozów kabotażowych w ramach świadczenia usług przewozu drogowego osób autokarem i autobusem w regionach przygranicznych Niemiec i Szwajcarii.

(8)

Przewozy kabotażowe pozwalają na zwiększenie współczynnika obciążenia pojazdów, co zwiększa efektywność ekonomiczną usług przewozu osób autokarem i autobusem. Należy zatem dopuścić takie przewozy w ramach świadczenia usług przewozu drogowego osób autokarem i autobusem między Niemcami a Szwajcarią w regionach przygranicznych tych dwóch państw. Mogłoby to jeszcze bardziej wzmocnić powiązania między tymi regionami przygranicznymi.

(9)

W celu zapewnienia, aby przewozy kabotażowe, których to dotyczy, nie wpływały nadmiernie na funkcjonowanie rynku wewnętrznego usług autokarowych i autobusowych, ustanowionego na mocy rozporządzenia (WE) nr 1073/2009, dopuszczenie przewozów kabotażowych powinno być możliwe pod warunkiem, że nie dojdzie do dyskryminacji przewoźników mających siedzibę w Unii ani do zakłócenia konkurencji.

(10)

Z tego samego powodu przewozy kabotażowe powinny być dozwolone wyłącznie w regionach przygranicznych Niemiec w ramach świadczenia usług przewozu drogowego osób autokarem i autobusem między Niemcami a Szwajcarią. W tym celu konieczne jest określenie regionów przygranicznych Niemiec dla potrzeb niniejszej decyzji w sposób, który należycie uwzględnia rozporządzenie (WE) nr 1073/2009, a jednocześnie pozwala na zwiększenie efektywności przewozów, których to dotyczy,