27.12.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 372/1

(1)

Είναι αναγκαίο να δοθεί ώθηση στη συνεργασία και στις πολιτιστικές ανταλλαγές, ώστε να γίνεται σεβαστή και να προωθείται η ποικιλομορφία των πολιτισμών και των γλωσσών στην Ευρώπη και οι ευρωπαίοι πολίτες να βελτιώσουν τη γνώση τους σχετικά με τους διαφορετικούς από τον πολιτισμό της χώρας τους πολιτισμούς της Ευρώπης, ταυτόχρονα δε να συνειδητοποιήσουν καλύτερα την κοινή τους ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά. Η προώθηση της πολιτιστικής και γλωσσικής συνεργασίας και ποικιλομορφίας συμβάλλει ώστε η ευρωπαϊκή ιθαγένεια να καταστεί απτή πραγματικότητα με την ενθάρρυνση της άμεσης συμμετοχής των ευρωπαίων πολιτών στη διαδικασία ολοκλήρωσης.

(2)

Η ενεργός πολιτιστική πολιτική που αποσκοπεί στη διατήρηση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής ποικιλομορφίας και στην προώθηση των κοινών πολιτιστικών στοιχείων και της πολιτιστικής κληρονομιάς μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της εξωτερικής εικόνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(3)

Η πλήρης υποστήριξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από τους πολίτες και η συμμετοχή τους σε αυτήν προϋποθέτει ότι θα αναδεικνύονται περισσότερο οι κοινές τους πολιτιστικές αξίες και ρίζες ως βασικό στοιχείο της ταυτότητάς τους και της συμμετοχής τους σε κοινωνία θεμελιωμένη στην ελευθερία, την ισότητα, τη δημοκρατία, το σεβασμό της αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας του ανθρώπου, την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη, σεβόμενη πλήρως το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(4)

Είναι ουσιώδες ο πολιτιστικός τομέας να συμβάλλει και να συμμετέχει στις ευρύτερες ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις. Ο πολιτιστικός τομέας αποτελεί σημαντικό εργοδότη και επιπλέον υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ των επενδύσεων στον πολιτιστικό τομέα και της οικονομικής ανάπτυξης. Ως εκ τούτου, είναι σημαντική η ενίσχυση των πολιτιστικών πολιτικών σε περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Κατά συνέπεια, η θέση των επιχειρήσεων του πολιτιστικού κλάδου στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισσαβόνας θα πρέπει να ενισχυθεί, δεδομένου ότι οι εν λόγω επιχειρήσεις συμβάλλουν διαρκώς περισσότερο στην ευρωπαϊκή οικονομία.

(5)

Είναι επίσης αναγκαίο να δοθεί ώθηση στην ενεργό άσκηση της ιδιότητας του πολίτη και να ενισχυθεί η καταπολέμηση του αποκλεισμού σε όλες τις μορφές του, συμπεριλαμβανομένων του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η βελτίωση της πρόσβασης του ευρύτερου δυνατού κοινού στον πολιτισμό μπορεί να αποτελέσει μέσο για την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

(6)

Το άρθρο 3 της Συνθήκης ορίζει ότι, για όλες τις δραστηριότητες που σημειώνονται σ’ αυτό, η Κοινότητα προσπαθεί να εξαλειφθούν οι ανισότητες και να προαχθεί η ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.

(7)

Τα πολιτιστικά προγράμματα «Καλειδοσκόπιο», «Ariane», «Raphaël» και «Πολιτισμός 2000», που θεσπίσθηκαν αντίστοιχα με τις αποφάσεις αριθ. 719/96/ΕΚ (3), 2085/97/ΕΚ (4), 2228/97/ΕΚ (5) και 508/2000/ΕΚ (6), αποτέλεσαν θετικά βήματα για την υλοποίηση της κοινοτικής δράσης στον πολιτιστικό τομέα. Με τον τρόπο αυτό, αποκτήθηκε σημαντική εμπειρία, ιδίως χάρη στην αξιολόγηση των προαναφερόμενων πολιτιστικών προγραμμάτων. Η πολιτιστική δράση της Κοινότητας πρέπει να εξορθολογισθεί και να ενισχυθεί με βάση τα πορίσματα των αξιολογήσεων αυτών, τα αποτελέσματα της διαβούλευσης με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και τις πρόσφατες εργασίες των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Είναι, κατά συνέπεια, σκόπιμο να θεσπισθεί σχετικό πρόγραμμα.

(8)

Τα ίδια τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα αναφέρθηκαν σε πολλές περιπτώσεις σε θέματα που αφορούν την κοινοτική πολιτιστική δράση και τις προκλήσεις της πολιτιστικής συνεργασίας: συγκεκριμένα, το Συμβούλιο, με τα ψηφίσματα της 25ης Ιουνίου 2002 για ένα νέο πρόγραμμα εργασιών όσον αφορά την ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα του πολιτισμού (7) και της 19ης Δεκεμβρίου 2002 για την εφαρμογή του προγράμματος εργασιών όσον αφορά την ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα του πολιτισμού (8), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τα ψηφίσματα της 5ης Σεπτεμβρίου 2001 για την πολιτιστική συνεργασία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (9), της 28ης Φεβρουαρίου 2002 για την εφαρμογή του προγράμματος «Πολιτισμός 2000» (10), της 22ας Οκτωβρίου 2002 για τη σπουδαιότητα και το δυναμισμό του θεάτρου και των τεχνών του θεάματος στη διευρυμένη Ευρώπη (11) και της 4ης Σεπτεμβρίου 2003 για τις επιχειρήσεις του πολιτιστικού κλάδου (12), καθώς και η Επιτροπή των Περιφερειών, με τη γνωμοδότηση της 9ης Οκτωβρίου 2003 για την παράταση του προγράμματος «Πολιτισμός 2000».

(9)

Το Συμβούλιο τόνισε με τα προαναφερθέντα ψηφίσματά του την ανάγκη να υιοθετηθεί, σε κοινοτικό επίπεδο, συνεκτικότερη προσέγγιση όσον αφορά τον πολιτισμό καθώς και το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία αποτελεί βασική και καθοριστική έννοια στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον πολιτιστικό τομέα, αλλά και γενική προϋπόθεση για τις κοινοτικές δράσεις στον τομέα του πολιτισμού.

(10)

Για να υλοποιηθεί αυτός ο κοινός πολιτιστικός χώρος των λαών της Ευρώπης, θα πρέπει να ενθαρρυνθούν η διακρατική κινητικότητα των πολιτιστικών παραγόντων και η διακρατική κυκλοφορία των καλλιτεχνικών και των πολιτιστικών έργων και προϊόντων και να ενισχυθούν ο πολιτιστικός διάλογος και οι πολιτιστικές ανταλλαγές.

(11)

Το Συμβούλιο, με τα συμπεράσματα της 16ης Νοεμβρίου 2004 σχετικά με το πρόγραμμα εργασίας στον πολιτιστικό τομέα (2005-2006), το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με το ψήφισμα της 4ης Σεπτεμβρίου 2003 για τις επιχειρήσεις του πολιτιστικού κλάδου, και η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, με την γνωμοδότηση της 28ης Ιανουαρίου 2004 σχετικά με τις επιχειρήσεις του πολιτιστικού κλάδου στην Ευρώπη, διατύπωσαν τις απόψεις τους όσον αφορά την ανάγκη να λαμβάνονται περισσότερο υπόψη τα ειδικά οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά των μη οπτικοακουστικών επιχειρήσεων του πολιτιστικού κλάδου. Επιπλέον, στο νέο πρόγραμμα θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι προπαρασκευαστικές ενέργειες συνεργασίας στον πολιτιστικό τομέα που προωθήθηκαν μεταξύ 2002 και 2004.

(12)

Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να προωθηθεί αυξημένη συνεργασία των πολιτιστικών φορέων, ώστε να ενθαρρυνθούν να διαμορφώσουν σχέδια πολυετούς συνεργασίας που θα καταστήσουν δυνατή την από κοινού ανάπτυξη δραστηριοτήτων, τη στήριξη μέτρων που προσανατολίζονται περισσότερο προς το αποτέλεσμα και έχουν πραγματική ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία, τη στήριξη συμβολικών πολιτιστικών εκδηλώσεων, την ενίσχυση ευρωπαϊκών οργανισμών πολιτιστικής συνεργασίας και την ενθάρρυνση των εργασιών ανάλυσης σχετικά με επιλεγμένα θέματα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος καθώς και της συλλογής και διάδοσης πληροφοριών και δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην αύξηση στο μέγιστο της επίδρασης των σχεδίων στον τομέα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής συνεργασίας και της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής πολιτιστικής πολιτικής.

(13)

Σύμφωνα με την απόφαση αριθ. 1622/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Οκτωβρίου 2006, για τη θέσπιση κοινοτικής δράσης όσον αφορά την εκδήλωση «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» για τα έτη 2007 έως 2019 (13), η εκδήλωση αυτή, την οποία γνωρίζουν σε μεγάλο βαθμό οι Ευρωπαίοι και η οποία συμβάλλει στην ενίσχυση του αισθήματος ότι ανήκουν σε κοινό πολιτιστικό χώρο, πρέπει να λάβει σημαντική χρηματοδότηση. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στη διευρωπαϊκή πολιτιστική συνεργασία.

(14)

Θα πρέπει να ενισχυθεί η λειτουργία οργανισμών που συμβάλλουν στην ευρωπαϊκή πολιτιστική συνεργασία και, συνεπώς, διαδραματίζουν τον ρόλο «πρεσβευτή» του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με βάση την εμπειρία που έχει αποκτήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της απόφασης αριθ. 792/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με τη θέσπιση προγράμματος κοινοτικής δράσης για την προώθηση των οργανισμών που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον τομέα του πολιτισμού (14).

(15)

Το πρόγραμμα, σεβόμενο την αρχή της ελευθερίας έκφρασης, θα πρέπει να συμβάλει στις προσπάθειες της Ένωσης για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και την καταπολέμηση κάθε μορφής διακρίσεων.

(16)

Οι χώρες που είναι υποψήφιες για προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι χώρες της ΕΖΕΣ, μέλη της συμφωνίας του ΕΟΧ, θα πρέπει να έχουν την αναγνωρισμένη δυνατότητα να συμμετέχουν στα κοινοτικά προγράμματα βάσει των συμφωνιών που έχουν συναφθεί με τις χώρες αυτές.

(17)

Κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, στις 19 και 20 Ιουνίου 2003, εγκρίθηκε το «Θεματολόγιο της Θεσσαλονίκης για τα Δυτικά Βαλκάνια: Πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», με το οποίο προβλέπεται η δυνατότητα συμμετοχής στα κοινοτικά προγράμματα των χωρών που βρίσκονται σε διαδικασία σταθεροποίησης και σύνδεσης με βάση συμφωνίες-πλαίσια που θα υπογραφούν μεταξύ της Κοινότητας και των χωρών αυτών. Οι χώρες αυτές θα πρέπει να μπορούν, εάν το επιθυμούν, σε συνάρτηση με τους δημοσιονομικούς υπολογισμούς ή τις πολιτικές προτεραιότητες, να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ή να έχουν πιο περιορισμένη μέθοδο συνεργασίας με βάση πρόσθετα κονδύλια και συγκεκριμένες διαδικασίες που θα συμφωνηθούν μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών.

(18)

Το πρόγραμμα θα πρέπει επίσης να δίνει τη δυνατότητα συνεργασίας με τρίτες χώρες που έχουν υπογράψει συμφωνίες με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα που περιλαμβάνουν πολιτιστικό σκέλος, σύμφωνα με διαδικασίες που θα πρέπει να καθορισθούν.

(19)

Είναι απαραίτητο, για να αυξηθεί η προστιθέμενη αξία της κοινοτικής δράσης, να διασφαλισθεί η συνοχή και συμπληρωματικότητα των δράσεων της παρούσας απόφασης και άλλων σχετικών κοινοτικών πολιτικών, δράσεων και μέσων, σύμφωνα με το άρθρο 151, παράγραφος 4, της Συνθήκης. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διασύνδεση των κοινοτικών μέτρων στους τομείς του πολιτισμού και της εκπαίδευσης και στις δράσεις για την προώθηση των ανταλλαγών βέλτιστων πρακτικών και της στενότερης συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

(20)

Όσον αφορά την εφαρμογή της κοινοτικής στήριξης, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ο ιδιάζων χαρακτήρας του πολιτιστικού τομέα στην Ευρώπη και ιδίως να απλουστευθούν όσο το δυνατόν περισσότερο οι διοικητικές και χρηματοδοτικές διαδικασίες και να προσαρμοσθούν στους επιδιωκόμενους στόχους καθώς και στις πρακτικές και τις εξελίξεις του πολιτιστικού τομέα.

(21)

Η Επιτροπή, τα κράτη μέλη και τα πολιτιστικά σημεία επαφής θα πρέπει να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή μικρότερων φορέων στα σχέδια πολυετούς συνεργασίας καθώς και την οργάνωση δραστηριοτήτων που θα συγκεντρώνουν δυνητικούς εταίρους του σχεδίου.

(22)

Το πρόγραμμα θα πρέπει να συγκεντρώσει τα ειδικά προσόντα και την εμπειρία των πολιτιστικών φορέων ανά την Ευρώπη. Ανάλογα με την περίπτωση, η Επιτροπή και τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για την αντιμετώπιση χαμηλών ποσοστών συμμετοχής των πολιτιστικών φορέων οποιουδήποτε κράτους μέλους ή συμμετέχουσας χώρας.

(23)

Θα πρέπει να διασφαλισθεί, στο πλαίσιο της συνεργασίας Επιτροπής και κρατών μελών, η συνεχής παρακολούθηση και αξιολόγηση του παρόντος προγράμματος, ώστε να γίνονται οι κατάλληλες προσαρμογές, ιδίως στις προτεραιότητες εφαρμογής των μέτρων. Η αξιολόγηση θα περιλαμβάνει εξωτερική αξιολόγηση που θα διεξάγουν ανεξάρτητοι και αμερόληπτοι οργανισμοί.

(24)

Οι διαδικασίες παρακολούθησης και αξιολόγησης του προγράμματος θα πρέπει να χρησιμοποιούν συγκεκριμένους, μετρήσιμους, επιτεύξιμους, συναφείς και χρονικώς καθορισμένους στόχους και δείκτες.

(25)

Θα πρέπει να εφαρμοσθούν κατάλληλα μέτρα έτσι ώστε να αποφεύγονται παρατυπίες και απάτες και να ανακτώνται τα κεφάλαια που έχουν απολεσθεί, καταβληθεί ή χρησιμοποιηθεί παρανόμως.

(26)

Είναι σκόπιμο να θεσπισθεί ενιαίο μέσο χρηματοδότησης και προγραμματισμού για την πολιτιστική συνεργασία, με τον τίτλο «πρόγραμμα Πολιτισμός», για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου 2007 έως την 31η Δεκεμβρίου 2013.

(27)

Η παρούσα απόφαση καθορίζει για τη συνολική διάρκεια του προγράμματος το χρηματοδοτικό κονδύλιο που αποτελεί, για την αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή, προνομιακή αναφορά κατά την ετήσια διαδικασία του προϋπολογισμού, κατά την έννοια του σημείου 37 της διοργανικής συμφωνίας της 17ης Μαΐου 2006 μεταξύ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής, για δημοσιονομική πειθαρχία και χρηστή δημοσιονομική διαχείριση (15).

(28)

Τα αναγκαία μέτρα για την εφαρμογή της παρούσας απόφασης θεσπίζονται σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/EΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (16).

(29)

Τα αναγκαία μέτρα για την χρηματοδοτική υλοποίηση της παρούσας απόφασης θεσπίζονται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2002, για τη θέσπιση του δημοσιονομικού κανονισμού που εφαρμόζεται στον γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (17) («δημοσιονομικός κανονισμός») και με τον κανονισμό (EK, Ευρατόμ) αριθ. 2342/2002 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2002, για τη θέσπιση των κανόνων εφαρμογής του κανονισμού αριθ. 1605/2002 του Συμβουλίου (18).

(30)

Η κοινοτική δράση είναι συμπληρωματική προς τις εθνικές ή περιφερειακές δράσεις που εκτελούνται στον τομέα της πολιτιστικής συνεργασίας. Δεδομένου ότι οι στόχοι της παρούσας απόφασης δηλαδή η ενίσχυση του ευρωπαϊκού πολιτιστικού χώρου με βάση την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά (διακρατική κινητικότητα των πολιτιστικών φορέων στην Ευρώπη, διακρατική κυκλοφορία των έργων τέχνης και των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών προϊόντων καθώς και διαπολιτισμικός διάλογος) δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν ικανοποιητικά από τα κράτη μέλη λόγω του διακρατικού χαρακτήρα τους και μπορούν συνεπώς ως εκ της κλίμακος ή των επιπτώσεων της δράσης να πραγματωθούν καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο, η Κοινότητα μπορεί να λάβει μέτρα βάσει της αρχής της επικουρικότητας του άρθρου 5 της Συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ίδιου άρθρου, η απόφαση αυτή δεν υπερβαίνει τα αναγκαία για την επίτευξη των συγκεκριμένων στόχων.

(31)

Απαιτούνται μεταβατικές διατάξεις, προκειμένου να εξασφαλισθεί η απρόσκοπτη μετάβαση μεταξύ, αφενός, των προγραμμάτων που θεσπίζονται με τις αποφάσεις αριθ. 508/2000/ΕΚ και αριθ. 792/2004/ΕΚ και, αφετέρου, του προγράμματος που θεσπίζεται με την παρούσα απόφαση,

α)

η προώθηση της διακρατικής κινητικότητας των εργαζομένων στον πολιτιστικό τομέα,

β)

η ενθάρρυνση της διακρατικής κυκλοφορίας των καλλιτεχνικών και πολιτιστικών έργων και προϊόντων,

γ)

η ενθάρρυνση του διαπολιτισμικού διαλόγου.

α)

στήριξη πολιτιστικών δράσεων:

β)

στήριξη οργανισμών που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκό επίπεδο στον πολιτιστικό τομέα·

γ)

στήριξη της ανάλυσης, της συλλογής και της διάδοσης πληροφοριών και των δραστηριοτήτων αύξησης στο μέγιστο της επίδρασης των σχεδίων στον τομέα της ευρωπαϊκής πολιτιστικής συνεργασίας και της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής πολιτισμικής πολιτικής.

α)

χώρες της ΕΖΕΣ που είναι μέλη του ΕΟΧ, σύμφωνα με τις διατάξεις της συμφωνίας ΕΟΧ,

β)

υποψήφιες χώρες που επωφελούνται προενταξιακής στρατηγικής για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τις γενικές αρχές και τους γενικούς όρους και διαδικασίες συμμετοχής των χωρών αυτών στα κοινοτικά προγράμματα, που καθορίζονται στις συμφωνίες-πλαίσιο,

γ)

χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, σύμφωνα με τις διαδικασίες που καθορίζονται με τις χώρες αυτές βάσει των συμφωνιών-πλαισίων για τη συμμετοχή τους σε κοινοτικά προγράμματα.

α)

ετήσιο πρόγραμμα εργασιών, περιλαμβανομένων των προτεραιοτήτων, των κριτηρίων και των διαδικασιών επιλογής,

β)

ετήσιος προϋπολογισμός και κατανομή των κονδυλίων μεταξύ των διαφόρων δράσεων του προγράμματος,

γ)

διαδικασίες παρακολούθησης και αξιολόγησης του προγράμματος,

δ)

χρηματοδοτική στήριξη που θα παράσχει η Κοινότητα στο πλαίσιο του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο α), πρώτη περίπτωση: ποσά, διάρκεια, κατανομή και δικαιούχοι.

α)

διαθέτουν επαρκές προσωπικό με κατάλληλα επαγγελματικά και γλωσσικά προσόντα για εργασία σε περιβάλλον διεθνούς συνεργασίας,

β)

διαθέτουν κατάλληλη υποδομή, ιδίως όσον αφορά τις τεχνολογίες της πληροφορίας και των επικοινωνιών,

γ)

εργάζονται σε διοικητικό πλαίσιο που τους δίνει τη δυνατότητα να εκτελούν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους και αποφεύγουν κάθε σύγκρουση συμφερόντων.

α)

προώθηση της θεμελιώδους αρχής της ελευθερίας έκφρασης,

β)

ευρύτερη συνειδητοποίηση της σημασίας που έχει η συμβολή στη βιώσιμη ανάπτυξη,

γ)

προσπάθεια προώθησης της αμοιβαίας κατανόησης και ανεκτικότητας στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

δ)

συμβολή στην εξάλειψη κάθε διάκρισης λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού.

α)

ενδιάμεση έκθεση αξιολόγησης σχετικά με τα αποτελέσματα που έχουν επιτευχθεί και για τις ποιοτικές και ποσοτικές πτυχές της εφαρμογής του παρόντος προγράμματος, το αργότερο έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010,

β)

ανακοίνωση σχετικά με τη συνέχεια του παρόντος προγράμματος, το αργότερο έως τις 31 Δεκεμβρίου 2011,

γ)

έκθεση εκ των υστέρων αξιολόγησης, το αργότερο έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015.

27.12.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 372/12

(1)

Η οδηγία 93/98/EOK του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 1993, περί εναρμονίσεως της διάρκειας προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και ορισμένων συγγενών δικαιωμάτων (3), έχει τροποποιηθεί (4) ουσιαστικά. Είναι, ως εκ τούτου, σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας και ορθολογισμού, η κωδικοποίηση της εν λόγω οδηγίας.

(2)

Η Σύμβαση της Βέρνης για την προστασία των λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων και η διεθνής σύμβαση περί της προστασίας των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών, των παραγωγών φωνογραφημάτων και των οργανισμών ραδιοτηλεόρασης (Σύμβαση της Ρώμης), καθορίζουν μόνον την ελάχιστη διάρκεια προστασίας των δικαιωμάτων στα οποία αναφέρονται, αφήνοντας στα συμβαλλόμενα κράτη την ευχέρεια να χορηγούν προστασία μεγαλύτερης διάρκειας. Ορισμένα κράτη μέλη έχουν κάνει χρήση αυτής της ευχέρειας. Εξάλλου, ορισμένα κράτη μέλη δεν είναι ακόμα μέλη της σύμβασης της Ρώμης.

(3)

Υπάρχουν, κατά συνέπεια, διαφορές ανάμεσα στις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν τη διάρκεια προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων, οι οποίες είναι ικανές να θίξουν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών και να νοθεύσουν τους όρους ανταγωνισμού στην κοινή αγορά. Πρέπει, ως εκ τούτου, για να εξασφαλιστεί η καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, να εναρμονιστούν οι νομοθεσίες των κρατών μελών, έτσι ώστε να είναι ίδια η διάρκεια προστασίας σ' ολόκληρη την Κοινότητα.

(4)

Είναι σημαντικό να οριστεί όχι μόνον η διάρκεια προστασίας καθαυτή, αλλά και ορισμένες λεπτομέρειες εφαρμογής, όπως η ημερομηνία από την οποία αρχίζει να υπολογίζεται κάθε διάρκεια προστασίας.

(5)

Οι διατάξεις της παρούσας οδηγίας δεν θα πρέπει να θίγουν την υπό των κρατών μελών εφαρμογή του άρθρου 14α, παράγραφος 2, στοιχεία β), γ) και δ) και παράγραφος 3 της Σύμβασης της Βέρνης.

(6)

Η ελάχιστη διάρκεια προστασίας που καθορίστηκε από τη Σύμβαση της Βέρνης, ήτοι η ζωή του δημιουργού συν πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, απέβλεπε στην προστασία του δημιουργού και των δύο πρώτων γενεών των κατιόντων του. Ο μέσος όρος ζωής στην Κοινότητα αυξήθηκε, έτσι ώστε η διάρκεια αυτή να μην επαρκεί πλέον για να καλύπτει δύο γενεές.

(7)

Ορισμένα κράτη μέλη παρατείνουν τη διάρκεια πέραν των πενήντα ετών μετά το θάνατο του δημιουργού, προκειμένου να αντισταθμίσουν της επιπτώσεις που είχαν οι παγκόσμιοι πόλεμοι στην εκμετάλλευση των έργων.

(8)

Όσον αφορά τη διάρκεια προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων, ορισμένα κράτη μέλη έχουν επιλέξει διάρκεια προστασίας πενήντα ετών από τη νόμιμη δημοσίευση ή τη νόμιμη παρουσίαση στο κοινό.

(9)

Η διπλωματική συνδιάσκεψη του Δεκεμβρίου 1996, υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΠΙ) οδήγησε στην έκδοση της συνθήκης ΠΟΠΙ για τις ερμηνείες και εκτελέσεις και τα φωνογραφήματα, όσον αφορά την προστασία των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών και των παραγωγών φωνογραφημάτων. Η συνθήκη αυτή είναι σημαντική ανανέωση της διεθνούς προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων.

(10)

Ο σεβασμός που οφείλεται στα κεκτημένα δικαιώματα αποτελεί μία από τις γενικές αρχές του δικαίου που προστατεύει η κοινοτική έννομη τάξη. Ως εκ τούτου, η διάρκεια προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων που έχει θεσπιστεί με το κοινοτικό δίκαιο δεν μπορεί να αποδυναμώσει την προστασία της οποίας απολάμβαναν οι δικαιούχοι στην Κοινότητα πριν από την έναρξη ισχύος της οδηγίας 93/98/ΕΟΚ. Προκειμένου να περιοριστούν στο ελάχιστο οι συνέπειες των μεταβατικών μέτρων και για να μπορέσει να λειτουργήσει στην πράξη η εσωτερική αγορά, συντρέχει λόγος η διάρκεια προστασίας να καλύπτει μεγαλύτερες χρονικές περιόδους.

(11)

Το επίπεδο προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και των συγγενικών δικαιωμάτων πρέπει να είναι υψηλό, δεδομένου ότι τα εν λόγω δικαιώματα αποτελούν τη βάση της πνευματικής δημιουργίας. Η προστασία τους εξασφαλίζει τη διατήρηση και την ανάπτυξη της δημιουργικότητας προς το συμφέρον των δημιουργών, της παραγωγής πολιτιστικών αγαθών, των καταναλωτών και ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου.

(12)

Για να καθιερωθεί υψηλό επίπεδο προστασίας, το οποίο να ανταποκρίνεται συγχρόνως τόσο στις απαιτήσεις της εσωτερικής αγοράς όσο και στην ανάγκη δημιουργίας νομικού πλαισίου που να ευνοεί την αρμονική ανάπτυξη της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής δημιουργικότητας στην Κοινότητα, η διάρκεια προστασίας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας πρέπει να εναρμονιστεί σε εβδομήντα έτη μετά το θάνατο του δημιουργού ή σε εβδομήντα έτη αφότου το έργο κατέστη νομίμως προσιτό στο κοινό, και η διάρκεια προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων σε πενήντα έτη μετά το γενεσιουργό γεγονός.

(13)

Οι συλλογές προστατεύονται σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 5, της Σύμβασης της Βέρνης όταν, λόγω της επιλογής και διαρρυθμίσεως του περιεχομένου τους, αποτελούν πνευματικές δημιουργίες. Τα έργα αυτά προστατεύονται ως τοιαύτα, υπό την επιφύλαξη του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας όσον αφορά καθένα από τα έργα που αποτελούν τμήμα αυτών των συλλογών. Συνεπώς, για τα έργα που περιλαμβάνονται σε συλλογές, πρέπει να μπορούν να ισχύουν ειδικές διάρκειες προστασίας.

(14)

Σε όλες τις περιπτώσεις που έχει εξακριβωθεί ότι ένα ή περισσότερα φυσικά πρόσωπα είναι δημιουργοί, η διάρκεια προστασίας πρέπει να υπολογίζεται από το θάνατό τους. Το θέμα της πατρότητας του συνόλου ή μέρους ενός έργου αποτελεί πραγματικό περιστατικό που θα πρέπει, ενδεχομένως, να αποφασίζεται από τα εθνικά δικαστήρια.

(15)

Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Βέρνης και τη Σύμβαση της Ρώμης, η διάρκεια προστασίας πρέπει να υπολογίζεται από 1ης Ιανουαρίου του έτους το οποίο ακολουθεί το σχετικό γενεσιουργό γεγονός.

(16)

H προστασία των φωτογραφιών στα κράτη μέλη διέπεται από ποικίλα καθεστώτα. Πρωτότυπο κατά την έννοια της Σύμβασης της Βέρνης θεωρείται το φωτογραφικό έργο που είναι αποτέλεσμα προσωπικής πνευματικής εργασίας του δημιουργού του και αντανακλά την προσωπικότητά του, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη άλλα κριτήρια όπως η αξία ή ο σκοπός. Η προστασία άλλων φωτογραφιών πρέπει να μπορεί να ρυθμίζεται από το εθνικό δίκαιο.

(17)

Για να αποφευχθούν διαφορές στη διάρκεια προστασίας, όσον αφορά τα συγγενή δικαιώματα, είναι ανάγκη να προβλεφθεί η αυτή χρονική αφετηρία για τον υπολογισμό της διάρκειας σε ολόκληρη την Κοινότητα. Η ερμηνεία, η εκτέλεση, η υλική ενσωμάτωση, η μετάδοση, η νόμιμη δημοσίευση και η νόμιμη παρουσίαση στο κοινό, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο καθίσταται ένα αντικείμενο συγγενικού δικαιώματος αντιληπτό, καθ' οιονδήποτε τρόπο, στους ανθρώπους εν γένει, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της διάρκειας προστασίας, ανεξάρτητα από τη χώρα όπου πραγματοποιείται η εν λόγω ερμηνεία ή εκτέλεση, υλική ενσωμάτωση, μετάδοση, νόμιμη δημοσίευση ή νόμιμη παρουσίαση στο κοινό.

(18)

Τα δικαιώματα των ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών επί των εκπομπών τους, ανεξάρτητα αν αυτές μεταδίδονται ενσυρμάτως ή εναέρια, συμπεριλαμβανομένης της καλωδιακής ή της δορυφορικής μετάδοσης, δεν πρέπει να είναι διηνεκή. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο η διάρκεια της προστασίας να αρχίζει μόνον από την πρώτη μετάδοση συγκεκριμένης εκπομπής. Η διάταξη αυτή έχει την έννοια ότι πρέπει να αποφευχθεί η έναρξη νέας προθεσμίας σε περιπτώσεις όπου μία εκπομπή είναι ίδια με κάποια προηγούμενη.

(19)

Τα κράτη μέλη πρέπει να παραμένουν ελεύθερα να διατηρούν ή να θεσπίζουν άλλα δικαιώματα συγγενή προς το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, ιδίως σε σχέση με την προστασία σχολιασμένων και επιστημονικών δημοσιεύσεων. Για να εξασφαλιστεί η διαφάνεια σε κοινοτικό επίπεδο, είναι πάντως απαραίτητη η ενημέρωση της Επιτροπής από τα κράτη μέλη που θεσπίζουν νέα συγγενικά δικαιώματα.

(20)

Είναι χρήσιμο να διευκρινιστεί ότι η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται στο ηθικό δικαίωμα.

(21)

Για τα έργα, η χώρα προέλευσης των οποίων είναι τρίτη χώρα, κατά την έννοια της Σύμβασης της Βέρνης, και ο δημιουργός των οποίων δεν είναι υπήκοος της Κοινότητας, συντρέχει λόγος να εφαρμόζεται η σύγκριση ανάμεσα στις διάρκειες προστασίας, χωρίς όμως η παρεχόμενη στην Κοινότητα διάρκεια να μπορεί να υπερβαίνει τη διάρκεια που καθορίζει η παρούσα οδηγία.

(22)

Όταν ο δικαιούχος δεν είναι υπήκοος της Κοινότητας, αλλά δικαιούται προστασίας δυνάμει διεθνούς συμφωνίας, η διάρκεια προστασίας των συγγενικών δικαιωμάτων πρέπει να είναι η ίδια με αυτή που ορίζεται από την παρούσα οδηγία, χωρίς όμως να μπορεί να υπερβαίνει τη διάρκεια προστασίας που καθορίζεται στη χώρα της οποίας ο δικαιούχος είναι υπήκοος.

(23)

Η σύγκριση ανάμεσα στις διάρκειες προστασίας δεν πρέπει να καταλήγει σε σύγκρουση των κρατών μελών με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους.

(24)

Τα κράτη μέλη πρέπει να παραμένουν ελεύθερα να θεσπίζουν διατάξεις σχετικά με την ερμηνεία, προσαρμογή και περαιτέρω εκτέλεση συμβάσεων για την εκμετάλλευση προστατευομένων έργων και άλλων αντικειμένων προστασίας, οι οποίες είχαν συναφθεί πριν από την παράταση της διάρκειας προστασίας η οποία προκύπτει από την παρούσα οδηγία.

(25)

Ο σεβασμός των κεκτημένων δικαιωμάτων και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης αποτελεί μέρος της κοινοτικής έννομης τάξης. Τα κράτη μέλη πρέπει να μπορούν, ιδίως, να προβλέπουν ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, το δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας και τα συγγενικά δικαιώματα τα οποία αποκαθίστανται κατ' εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, δεν μπορούν να καταλήγουν σε πληρωμές καταβαλλόμενες από πρόσωπα που καλόπιστα ανέλαβαν την εκμετάλλευση των έργων τον καιρό που τα εν λόγω έργα ήσαν κτήμα του δημοσίου.

(26)

Η παρούσα οδηγία δεν θίγει τις υποχρεώσεις των κρατών μελών όσον αφορά τις κατά το Παράρτημα Ι, Μέρος Β, προθεσμίες ενσωμάτωσης στο εσωτερικό δίκαιο και εφαρμογής των οδηγιών,

27.12.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 372/19

(1)

Τα υπόγεια ύδατα αποτελούν πολύτιμο φυσικό πόρο, και ως τέτοιος πόρος θα πρέπει να προστατεύεται από την υποβάθμιση και από τη χημική ρύπανση. Τούτο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα οικοσυστήματα που εξαρτώνται από τα υπόγεια ύδατα καθώς και για τη χρήση των υπογείων υδάτων για παροχή νερού για ανθρώπινη κατανάλωση.

(2)

Τα υπόγεια ύδατα αποτελούν το μεγαλύτερο και το πιο ευαίσθητο σύστημα γλυκών υδάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και κύρια πηγή εφοδιασμού του κοινού με πόσιμο ύδωρ σε πολλές περιοχές.

(3)

Τα συστήματα υπογείων υδάτων που χρησιμοποιούνται για την άντληση πόσιμου νερού, ή προορίζονται για μια τέτοια χρήση μελλοντικά, πρέπει να προστατεύονται κατά τρόπον ώστε η υποβάθμιση της ποιότητας αυτών των υδάτινων συστημάτων να αποφεύγεται προκειμένου να μειώνεται το απαιτούμενο επίπεδο επεξεργασίας καθαρισμού για την παραγωγή πόσιμου νερού, σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφοι 2 και 3, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Οκτωβρίου 2000, σχετικά με τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων (4).

(4)

Η απόφαση αριθ. 1600/2002/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Ιουλίου 2002, για τη θέσπιση του έκτου κοινοτικού προγράμματος δράσης για το περιβάλλον, (5) περιλαμβάνει στους στόχους της την επίτευξη επιπέδων ποιότητας των υδατικών πόρων που να μην έχουν σημαντικές επιπτώσεις, ούτε να ενέχουν κινδύνους, για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον.

(5)

Για την προστασία του περιβάλλοντος ως συνόλου και της ανθρώπινης υγείας ειδικότερα, οι επιζήμιες συγκεντρώσεις επιβλαβών ρύπων στα υπόγεια ύδατα πρέπει να αποτρέπονται, να προλαμβάνονται ή να μειώνονται.

(6)

Η οδηγία 2000/60/EΚ περιέχει γενικές διατάξεις για την προστασία και τη διατήρηση των υπόγειων υδάτων. Σύμφωνα με το άρθρο 17 της εν λόγω οδηγίας, θα πρέπει να θεσπισθούν μέτρα πρόληψης και ελέγχου της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων, συμπεριλαμβανομένων κριτηρίων για την αξιολόγηση της καλής χημικής κατάστασης των υπόγειων υδάτων, τον προσδιορισμό σημαντικών και διατηρούμενων ανοδικών τάσεων, και τέλος τον καθορισμό σημείων εκκίνησης για την αναστροφή των τάσεων.

(7)

Λαμβανομένης υπόψη της ανάγκης να επιτευχθούν αξιόπιστα επίπεδα προστασίας των υπόγειων υδάτων, θα πρέπει να καθορισθούν ποιοτικά πρότυπα και ανώτερες αποδεκτές τιμές και να αναπτυχθούν μεθοδολογίες με βάση μια κοινή προσέγγιση, ώστε να θεσπισθούν κριτήρια για την αξιολόγηση της χημικής κατάστασης των συστημάτων υπόγειων υδάτων.

(8)

Θα πρέπει να καθορισθούν ποιοτικά πρότυπα για τη νιτρορύπανση, τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα και τα βιοκτόνα, ως κοινοτικά κριτήρια για την αξιολόγηση της χημικής κατάστασης των συστημάτων υπόγειων υδάτων, και να εξασφαλισθεί η συνοχή με την οδηγία 91/676/EΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορύπανση γεωργικής προέλευσης (6), την οδηγία 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 1991, σχετικά με τη διάθεση στην αγορά φυτοπροστατευτικών προϊόντων (7), και την οδηγία 98/8/EΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Φεβρουαρίου 1998, για τη διάθεση βιοκτόνων στην αγορά (8), αντιστοίχως.

(9)

Η προστασία των υπογείων υδάτων μπορεί, σε ορισμένες περιοχές, να απαιτεί αλλαγή των πρακτικών καλλιέργειας ή δασοκομίας, πράγμα που μπορεί να επιφέρει απώλεια εισοδήματος. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική προβλέπει χρηματοδοτικούς μηχανισμούς για την εφαρμογή μέτρων τήρησης των κοινοτικών προτύπων, συγκεκριμένα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1698/2005, της 20ής Σεπτεμβρίου 2005, για τη στήριξη της αγροτικής ανάπτυξης από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης. (ΕΓΤΑΑ) (9). Όσον αφορά τα μέτρα προστασίας των υπογείων υδάτων, εμπίπτει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών η επιλογή των προτεραιοτήτων και των προγραμμάτων τους.

(10)

Οι διατάξεις σχετικά με τη χημική κατάσταση των υπόγειων υδάτων δεν εφαρμόζονται σε υψηλές συγκεντρώσεις ουσιών ή ιόντων που ανευρίσκονται στη φύση ή των δεικτών τους, που περιέχονται είτε σε σύστημα υπόγειων υδάτων είτε σε συνδεόμενα συστήματα επιφανειακών υδάτων, λόγω ειδικών υδρογεωλογικών συνθηκών, οι οποίες δεν καλύπτονται από τον ορισμό της ρύπανσης. Δεν εφαρμόζονται επίσης ούτε σε προσωρινές και χωρικώς περιορισμένες αλλαγές της κατευθυνσης ροής και της χημικής σύνθεσης, οι οποίες δεν θεωρούνται διεισδύσεις.

(11)

Θα πρέπει να θεσμοθετηθούν κριτήρια για τον εντοπισμό τυχόν σημαντικών και διατηρούμενων ανοδικών τάσεων στις συγκεντρώσεις ρύπων καθώς και κριτήρια για τον καθορισμό του σημείου εκκίνησης για την αναστροφή μιας τάσης, συνεκτιμώντας την πιθανότητα να επηρεασθούν αρνητικά υδατικά οικοσυστήματα και άμεσα εξαρτώμενα χερσαία οικοσυστήματα.

(12)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει, εφόσον είναι δυνατόν, να χρησιμοποιούν στατιστικές διαδικασίες, εφόσον αυτές είναι σύμφωνες προς τις διεθνείς προδιαγραφές και συμβάλλουν στη συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων της παρακολούθησης μεταξύ των κρατών μελών σε βάθος χρόνου.

(13)

Σύμφωνα με την τρίτη περίπτωση της παραγράφου 2, του άρθρου 22, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, η οδηγία 80/68/EΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Δεκεμβρίου 1979, περί προστασίας των υπογείων υδάτων από τη ρύπανση που προέρχεται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες (10) πρόκειται να καταργηθεί από τις 22 Δεκεμβρίου 2013. Είναι ανάγκη να εξασφαλισθεί η συνέχεια της προστασίας που προβλέπεται με την οδηγία 80/68/ΕΟΚ, όσον αφορά τα μέτρα με στόχο την πρόληψη ή τον περιορισμό τόσο της άμεσης όσο και της έμμεσης εισαγωγής ρύπων σε υπόγεια ύδατα.

(14)

Είναι αναγκαίο να γίνει διάκριση μεταξύ επικίνδυνων ουσιών, η εισαγωγή των οποίων θα πρέπει να προλαμβάνεται, και άλλων ρύπων, η εισαγωγή των οποίων θα πρέπει να περιορίζεται. Για τον προσδιορισμό των επικίνδυνων και μη επικίνδυνων ουσιών που αντιπροσωπεύουν πραγματικό ή δυνητικό κίνδυνο ρύπανσης, θα πρέπει να χρησιμοποιείται το Παράρτημα VIII της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, στο οποίο παρατίθεται κατάλογος των κυριότερων ρύπων των σχετικών με το υδάτινο περιβάλλον.

(15)

Τα μέτρα για την πρόληψη ή τον περιορισμό της εισαγωγής ρύπων στα συστήματα υπόγειων υδάτων που χρησιμοποιούνται ή προορίζονται στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν για την άντληση πόσιμου ύδατος για την ανθρώπινη κατανάλωση, όπως αναφέρεται στο άρθρο 7, παράγραφος 1 της οδηγίας 2000/60/EK, θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 2 της εν λόγω οδηγίας, να περιλαμβάνουν μέτρα τα οποία απαιτούνται προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι, υπό το εφαρμοζόμενο καθεστώς επεξεργασίας του ύδατος και σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, το ύδωρ που προκύπτει πληροί τις απαιτήσεις της οδηγίας 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 3ης Νοεμβρίου 1998, για την ποιότητα του ύδατος για ανθρώπινη κατανάλωση (11). Τα μέτρα αυτά μπορούν να περιλαμβάνουν, σύμφωνα με το άρθρο 7, παράγραφος 3 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, την καθιέρωση από τα κράτη μέλη ζωνών ασφαλείας, μεγέθους που κρίνεται αναγκαίο από τον αρμόδιο εθνικό φορέα προκειμένου να προστατευθούν τα αποθέματα πόσιμου ύδατος. Αυτές οι ζώνες ασφαλείας μπορούν να καλύπτουν ολόκληρο το έδαφος κράτους μέλους.

(16)

Προκειμένου να εξασφαλισθεί η αξιόπιστη προστασία των υπόγειων υδάτων, τα κράτη μέλη με κοινά συστήματα υπόγειων υδάτων θα πρέπει να συντονίζουν τις δραστηριότητές τους όσον αφορά την παρακολούθηση, τον καθορισμό ανώτερων αποδεκτών τιμών και τον προσδιορισμό σχετικών επικίνδυνων ουσιών.

(17)

Αξιόπιστες και συγκρίσιμες μέθοδοι παρακολούθησης των υπογείων υδάτων αποτελούν σημαντικό εργαλείο για την αξιολόγηση της ποιότητας των υπογείων υδάτων, καθώς και για την επιλογή των πλέον ενδεδειγμένων μέτρων. Το άρθρο 8, παράγραφος 3 και το άρθρο 20 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ προβλέπουν την έγκριση τυποποιημένων μεθόδων για την ανάλυση και την παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων και, εάν χρειασθεί, κατευθυντήριων γραμμών για την εφαρμογή, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης.

(18)

Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τα κράτη μέλη θα πρέπει να μπορούν να προβλέπουν εξαιρέσεις από τα μέτρα πρόληψης ή περιορισμού της εισαγωγής ρύπων στα υπόγεια ύδατα. Οι εξαιρέσεις θα πρέπει να βασίζονται σε διαφανή κριτήρια και να περιγράφονται λεπτομερώς στα Σχέδια Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμών.

(19)

Οι επιπτώσεις επί του επιπέδου περιβαλλοντικής προστασίας και επί της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς από την ύπαρξη διαφορετικών ανώτερων αποδεκτών τιμών για τα υπόγεια ύδατα που καθορίζουν τα κράτη μέλη, θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο ανάλυσης.

(20)

Θα πρέπει να διεξαχθεί έρευνα για να προβλεφθούν καλύτερα κριτήρια για την εξασφάλιση της ποιότητας και της προστασίας του οικοσυστήματος των υπόγειων υδάτων. Όπου απαιτείται, τα εξαχθέντα πορίσματα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο ή κατά την αναθεώρηση της παρούσας οδηγίας. Είναι ανάγκη να ενθαρρυνθεί και να χρηματοδοτηθεί η εν λόγω έρευνα, καθώς και η διάδοση της γνώσης, της κτηθείσας πείρας και των πορισμάτων της έρευνας.

(21)

Είναι ανάγκη να προβλεφθούν μεταβατικά εφαρμοστέα μέτρα για το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία εφαρμογής της παρούσας οδηγίας έως την ημερομηνία κατάργησης της οδηγίας 80/68/ΕΟΚ.

(22)

Η οδηγία 2000/60/ΕΚ καθορίζει τους απαιτούμενους ελέγχους στους οποίους συμπεριλαμβάνεται η απαίτηση προηγούμενης αδειοδότησης του τεχνητού εμπλουτισμού ή αύξησης των υπόγειων υδάτων, υπό τον όρο ότι η χρησιμοποίηση της πηγής δεν θέτει σε κίνδυνο την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που έχουν καθορισθεί για την πηγή ή το εμπλουτιζόμενο ή αυξανόμενο σύστημα υπογείου ύδατος.

(23)

Η οδηγία 2000/60/ΕΚ συμπεριλαμβάνει στο άρθρο 11, παράγραφος 2 και στο Μέρος B. του Παραρτήματος VI, που αφορά το πρόγραμμα μέτρων, έναν μη εξαντλητικό κατάλογο συμπληρωματικών μέτρων τα οποία τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν να θεσπίσουν στο πλαίσιο του προγράμματος μέτρων, όπως :

(24)

Τα μέτρα που απαιτούνται για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα πρέπει να θεσπισθούν σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή (12).

(25)

Ιδίως, είναι αναγκαίο να εφαρμόζεται η κανονιστική διαδικασία με έλεγχο όσον αφορά μέτρα γενικής εμβέλειας τα οποία αποσκοπούν στην τροποποίηση μη ουσιωδών στοιχείων της παρούσας οδηγίας, συμπεριλαμβανομένης της κατάργησης ορισμένων εξ αυτών ή της συμπλήρωσης της παρούσας οδηγίας με την προσθήκη νέων μη ουσιωδών στοιχείων,

α)

κριτήρια για την αξιολόγηση της καλής χημικής κατάστασης των υπόγειων υδάτων, και

β)

κριτήρια για τον εντοπισμό και την αναστροφή σημαντικών και διατηρούμενων ανοδικών τάσεων και κριτήρια για τον καθορισμό σημείων εκκίνησης για την αναστροφή των τάσεων.

1)

«ποιοτικό πρότυπο για τα υπόγεια ύδατα»: πρότυπο περιβαλλοντικής ποιότητας το οποίο εκφράζεται ως συγκέντρωση συγκεκριμένου ρύπου, ομάδας ρύπων ή δείκτη ρύπανσης σε υπόγεια ύδατα και του οποίου δεν θα πρέπει να γίνεται υπέρβαση προκειμένου να προστατεύεται η ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον,

2)

«ανώτερη αποδεκτή τιμή»: ποιοτικό πρότυπο υπόγειων υδάτων το οποίο ορίζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με το άρθρο 3,

3)

«σημαντική και διατηρούμενη ανοδική τάση»: κάθε στατιστικώς και περιβαλλοντικώς σημαντική αύξηση της συγκέντρωσης ρύπου, ομάδας ρύπων ή δείκτη ρύπανσης, στα υπόγεια ύδατα, και της οποίας η αναστροφή της τάσης χαρακτηρίζεται αναγκαία σύμφωνα με το άρθρο 5,

4)

«εισαγωγή ρύπου στα υπόγεια ύδατα»: άμεση ή έμμεση εισαγωγή ρύπων στα υπόγεια ύδατα, ως αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων,

5)

«υποβόσκον επίπεδο»: η συγκέντρωση ουσίας ή η τιμή ενός δείκτη σε σύστημα υπογείων υδάτων, η οποία δεν αντιστοιχεί, ή αντιστοιχεί ελάχιστα, σε ανθρωπογενείς αλλοιώσεις υπό αδιατάρακτες συνθήκες,

6)

«επίπεδο εκκίνησης»: η μέση τιμή που μετράται κατά τα έτη αναφοράς 2007 και 2008 βάσει των προγραμμάτων παρακολούθησης που εφαρμόζονται δυνάμει του άρθρου 8 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ ή, στην περίπτωση ουσιών που εντοπίζονται μετά τα εν λόγω έτη αναφοράς, κατά το πρώτο διάστημα για το οποίο υπάρχουν στοιχεία από αντιπροσωπευτική περίοδο παρακολούθησης.

α)

ποιοτικά πρότυπα υπόγειων υδάτων, όπως εμφαίνονται στο Παράρτημα Ι,

β)

ανώτερες αποδεκτές τιμές που ορίζονται από τα κράτη μέλη σύμφωνα με τη διαδικασία του Μέρους Α, του Παραρτήματος ΙΙ, για τους ρύπους, τις ομάδες ρύπων και τους δείκτες ρύπανσης οι οποίοι, εντός του εδάφους κράτους μέλους, έχει διαπιστωθεί ότι συμβάλλουν στο χαρακτηρισμό των συστημάτων ή ομάδων συστημάτων υπόγειων υδάτων ως απειλουμένων, λαμβάνοντας υπόψη τουλάχιστον τον κατάλογο του Μέρους Β, του Παραρτήματος ΙΙ.

α)

η σχετική παρακολούθηση καταδεικνύει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του Πίνακα 2.3.2, του Παραρτήματος V, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ· ή

β)

δεν παρατηρείται, σε κανένα σημείο ελέγχου του εν λόγω συστήματος ή ομάδας συστημάτων υπογείων υδάτων, υπέρβαση των τιμών των ποιοτικών προτύπων για τα υπόγεια ύδατα που παρατίθενται στο Παράρτημα Ι και των σχετικών ανώτερων αποδεκτών τιμών που καθορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 3 και το Παράρτημα ΙΙ, ή

γ)

παρατηρείται υπέρβαση των τιμών των προτύπων για τα υπόγεια ύδατα σε ένα ή περισσότερα σημεία ελέγχου, όμως από ενδεδειγμένη έρευνα σύμφωνα με το Παράρτημα ΙΙΙ επιβεβαιώνεται ότι:

α)

τον τρόπο με τον οποίον η αξιολόγηση των τάσεων από τα επιμέρους σημεία ελέγχου ενός συστήματος ή μιας ομάδας συστημάτων υπόγειων υδάτων έχει συμβάλει στη διαπίστωση, σύμφωνα με το Τμήμα 2.5, του Παραρτήματος V, της ανωτέρω οδηγίας, ότι τα συστήματα αυτά υπόκεινται σε διατηρούμενη και σημαντική ανοδική τάση συγκέντρωσης οποιουδήποτε ρύπου ή σε αναστροφή της τάσης αυτής, και

β)

αιτιολόγηση του καθορισμού των σημείων εκκίνησης, σύμφωνα με την παράγραφο 3.

α)

όλα τα μέτρα που απαιτούνται με σκοπό την πρόληψη της εισαγωγής οποιασδήποτε επικίνδυνης ουσίας στα υπόγεια ύδατα, με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3. Κατά τον εντοπισμό των ουσιών αυτών, τα κράτη μέλη λαμβάνουν υπόψη ιδίως τις επικίνδυνες ουσίες που ανήκουν στις οικογένειες ή ομάδες ρύπων που παρατίθενται στα σημεία 1 έως 6, του Παραρτήματος VIII, της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, καθώς και τις ουσίες που ανήκουν στις οικογένειες ή ομάδες ρύπων που παρατίθενται στα σημεία 7 έως 9 του Παραρτήματος αυτού, εφόσον οι ουσίες αυτές θεωρούνται επικίνδυνες·

β)

για τους ρύπους που απαριθμούνται στο Παράρτημα VIII της οδηγίας 2000/60/ΕΚ και οι οποίοι δεν θεωρούνται επικίνδυνοι καθώς επίσης και για οποιονδήποτε άλλο μη επικίνδυνο ρύπο που δεν περιλαμβάνεται στο εν λόγω Παράρτημα, ο οποίος, όμως, κατά τα κράτη μέλη, αποτελεί πραγματικό ή δυνητικό κίνδυνο ρύπανσης, όλα τα μέτρα που απαιτούνται για τον περιορισμό της εισαγωγής στα υπόγεια ύδατα, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι η εισαγωγή αυτή δεν οδηγεί σε υποβάθμιση, ούτε προκαλεί σημαντική και διατηρούμενη ανοδική τάση συγκεντρώσεων ρύπων στα υπόγεια ύδατα. Τα μέτρα αυτά λαμβάνουν υπόψη, τουλάχιστον, την καθιερωμένη βέλτιστη πρακτική, συμπεριλαμβανομένων της Βέλτιστης Περιβαλλοντικής Πρακτικής και των Βέλτιστων Διαθέσιμων Τεχνικών που ορίζονται στη σχετική κοινοτική νομοθεσία.

α)

είναι αποτέλεσμα άμεσων απορρίψεων που επιτρέπονται σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, στοιχείο ι), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ,

β)

θεωρείται από τις αρμόδιες αρχές ότι είναι τόσο μικρή όσον αφορά την ποσότητα και τη συγκέντρωση ώστε να μη δημιουργείται κανένας άμεσος ή μελλοντικός κίνδυνος υποβάθμισης της ποιότητας των υπόγειων υδάτων υποδοχής,

γ)

είναι συνέπεια ατυχήματος ή εξαιρετικών περιστάσεων που απορρέουν από φυσικά αίτια και η οποία δεν θα μπορούσε ευλόγως να προβλεφθεί, να αποφευχθεί ή να μετριασθεί,

δ)

είναι αποτέλεσμα τεχνητού εμπλουτισμού ή αύξησης των συστημάτων υπόγειων υδάτων που επιτρέπεται σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 3, στοιχείο στ), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ,

ε)

θεωρείται από τις αρμόδιες αρχές ότι είναι τεχνικώς ανέφικτο να προληφθεί ή να περιορισθεί χωρίς να χρησιμοποιηθούν:

στ)

είναι αποτέλεσμα παρεμβάσεων στα επιφανειακά ύδατα με σκοπό, μεταξύ άλλων, την άμβλυνση των επιπτώσεων από πλημμύρες και ξηρασία και τη διαχείριση υδάτων και υδάτινων οδών, μεταξύ άλλων και σε διεθνές επίπεδο. Οι δραστηριότητες αυτού του είδους, συμπεριλαμβανομένων της κοπής, της εκβάθυνσης, της μετατόπισης και της απόθεσης ιζημάτων σε επιφανειακά ύδατα, διενεργούνται σύμφωνα με γενικούς κανόνες υποχρεωτικής ισχύος, καθώς και, εφόσον χρειάζεται, με άδειες και εγκρίσεις που εκδίδονται βάσει των κανόνων αυτών που θεσπίζουν τα κράτη μέλη προς τον σκοπό αυτόν, υπό τον όρο ότι η εν λόγω εισαγωγή δεν διακυβεύει την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που έχουν τεθεί για τα οικεία υδατικά συστήματα σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο β), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ.

27.12.2006   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 372/32

(1)

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ) πραγματοποίησε αξιολόγηση κινδύνων με βάση τις πληροφορίες που ήταν διαθέσιμες έως τον Ιούλιο του 2002. Το συμπέρασμα της αξιολόγησης αυτής είναι ότι τα σουλφονικά υπερφθοροοκτάνια (εφεξής: «PFOS») είναι έμμονα, βιοσυσσωρευτικά και τοξικά για τα θηλαστικά και, επομένως, αποτελούν λόγο ανησυχίας.

(2)

Οι κίνδυνοι που παρουσιάζουν τα PFOS για την υγεία και το περιβάλλον αξιολογήθηκαν σύμφωνα με τις αρχές του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 793/93 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 1993, για την αξιολόγηση και τον έλεγχο των κινδύνων από τις υπάρχουσες ουσίες (3). Η αξιολόγηση κινδύνων κατέδειξε την ανάγκη να μειωθούν οι κίνδυνοι για την υγεία και το περιβάλλον.

(3)

Ζητήθηκε η γνώμη της επιστημονικής επιτροπής για την υγεία και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους (εφεξής: «ΕΕΥΠΚ»). Η ΕΕΥΠΚ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα PFOS πληρούν τα κριτήρια για ταξινόμηση ως πολύ έμμονες, πολύ βιοσυσσωρευτικές και τοξικές ουσίες. Τα PFOS διαθέτουν επίσης δυνητική ικανότητα περιβαλλοντικής μεταφοράς μεγάλης εμβελείας, και δυναμικό για πρόκληση βλάβης· πληρούν, επομένως, τα κριτήρια για να θεωρηθούν ανθεκτικοί οργανικοί ρύποι (ΡOPs) με βάση τη Σύμβαση της Στοκχόλμης (4). Η ΕΕΥΠΚ κατέδειξε την ανάγκη διεξοδικότερης αξιολόγησης κινδύνων από τα PFOS, αλλά συμφώνησε επίσης ότι μπορεί να είναι αναγκαία η λήψη μέτρων περιορισμού του κινδύνου για την αποφυγή της επανεμφάνισης παλαιότερων χρήσεων. Σύμφωνα με την ΕΕΥΠΚ, οι τωρινές χρήσεις κρίσιμης σημασίας στην αεροπορική βιομηχανία, στη βιομηχανία ημιαγωγών και στη φωτογραφική βιομηχανία δεν φαίνεται να παρουσιάζουν σοβαρό κίνδυνο για το περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία, αν μειωθούν στο ελάχιστο η απόρριψη στο περιβάλλον και η έκθεση στο χώρο εργασίας. Όσον αφορά τους αφρούς κατάσβεσης, η ΕΕΥΠΚ συμφωνεί επίσης ότι οι κίνδυνοι υποκαταστάτων για την υγεία και το περιβάλλον θα πρέπει να αξιολογηθούν πριν καταστεί δυνατόν να ληφθεί τελική απόφαση. Η ΕΕΥΠΚ συμφωνεί επίσης να περιορισθεί η χρήση των PFOS στη βιομηχανία επιμετάλλωσης, εφόσον δεν υπάρχουν άλλα μέτρα προς εφαρμογήν, με στόχο τη μείωση, σε σημαντικά χαμηλότερο επίπεδο, των εκπομπών κατά τη διάρκεια της επιμετάλλωσης.

(4)

Για την προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος, θεωρείται, συνεπώς, αναγκαίο να περιορισθεί η κυκλοφορία στην αγορά και η χρήση των PFOS. Η παρούσα οδηγία θα διέπει το μεγαλύτερο μέρος των κινδύνων λόγω έκθεσης. Άλλες, μικρότερης σημασίας χρήσεις των PFOS δεν φαίνεται να δημιουργούν κίνδυνο και, για τον λόγο αυτό, εξαιρούνται επί του παρόντος. Ωστόσο, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις διαδικασίες επιμετάλλωσης κατά τις οποίες γίνεται χρήση PFOS και, ως εκ τούτου, οι εκπομπές από τις διαδικασίες αυτές χρειάζεται να μειωθούν στο ελάχιστο με την εφαρμογή των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών μεθόδων (εφεξής: «ΒΤΜ»), λαμβάνοντας πλήρως υπόψη όλες τις σημαντικές πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο έγγραφο αναφοράς για τις ΒΤΜ, όσον αφορά την επιφανειακή επεξεργασία μετάλλων και πλαστικών, όπως έχει διατυπωθεί προς χρήση στο πλαίσιο της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 1996, σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης (5). Επιπλέον, τα κράτη μέλη θα πρέπει να κάνουν απογραφή των χρήσεων αυτών, προκειμένου να συγκεντρωθούν πληροφορίες για τις ποσότητες που χρησιμοποιούνται και απορρίπτονται σήμερα.

(5)

Θα πρέπει επίσης να επιβληθούν περιορισμοί στα ημικατεργασμένα προϊόντα και είδη που περιέχουν PFOS, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος. Ο περιορισμός θα πρέπει να αφορά όλα τα προϊόντα και είδη στα οποία υπάρχει σκόπιμη προσθήκη PFOS, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα PFOS ενδέχεται να έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο σε ορισμένα χωριστά μέρη ή στην επικάλυψη ορισμένων προϊόντων και ειδών, όπως τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα. Η παρούσα οδηγία θα πρέπει να περιορίζει μόνο νέα προϊόντα και δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται σε προϊόντα που χρησιμοποιούνται ήδη, ούτε στην αγορά μεταχειρισμένων προϊόντων. Ωστόσο, τα υφιστάμενα αποθέματα αφρών κατάσβεσης που περιέχουν PFOS θα πρέπει να εντοπισθούν και να επιτραπεί η συνέχιση της χρήσης τους για περιορισμένο χρονικό διάστημα μόνον, ώστε να προληφθούν τυχόν περαιτέρω εκπομπές από τη χρήση των προϊόντων αυτών.

(6)

Για να εξασφαλισθεί τελικά η σταδιακή εξάλειψη των χρήσεων των PFOS, η Επιτροπή θα πρέπει να επανεξετάζει κάθε παρέκκλιση από την παρούσα οδηγία, όταν νέες πληροφορίες σχετικά με τις χρήσεις και η ανάπτυξη ασφαλέστερων εναλλακτικών λύσεων το δικαιολογούν. Η χορήγηση παρέκκλισης θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο για βασικές χρήσεις, υπό τον όρο ότι ασφαλέστερες ουσίες ή τεχνολογίες, τεχνικά και οικονομικά εφικτές, δεν υπάρχουν και ότι εφαρμόζονται οι ΒΤΜ για τη μείωση των εκπομπών των PFOS στο ελάχιστο.

(7)

Υπάρχουν υπόνοιες ότι το υπερφθορο-οκτανοϊκό οξύ (PFOA) και τα άλατά του έχουν χαρακτηριστικά κινδύνου παρόμοια με τα PFOS και, κατά συνέπεια, απαιτείται να επανεξετάζονται διαρκώς οι εν εξελίξει δραστηριότητες αξιολόγησης του κινδύνου και η διαθεσιμότητα ασφαλέστερων εναλλακτικών λύσεων και να καθορισθεί το είδος των μέτρων περιορισμού του κινδύνου που θα πρέπει να εφαρμόζονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών κυκλοφορίας στην αγορά και χρήσης, εφόσον ενδείκνυται.

(8)

Η οδηγία 76/769/ΕΟΚ (6) θα πρέπει να τροποποιηθεί αναλόγως.

(9)

Ο στόχος της παρούσας οδηγίας είναι η θέσπιση εναρμονισμένων διατάξεων όσον αφορά τα PFOS, έτσι ώστε να διαφυλαχθεί η εσωτερική αγορά και να εξασφαλισθεί υψηλό επίπεδο προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος, όπως ορίζει το άρθρο 95 της Συνθήκης.

(10)

Η παρούσα οδηγία ισχύει υπό την επιφύλαξη της κοινοτικής νομοθεσίας για τη θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την προστασία των εργαζομένων, όπως η οδηγία 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 1989, σχετικά με την εφαρμογή μέτρων για την προώθηση της βελτίωσης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων κατά την εργασία (7) και ειδικές οδηγίες που βασίζονται σε αυτήν, ιδίως η οδηγία 2004/37/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την προστασία των εργαζομένων από τους κινδύνους που συνδέονται με την έκθεση σε καρκινογόνους ή μεταλλαξιογόνους παράγοντες κατά την εργασία (έκτη ειδική οδηγία κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου) (κωδικοποιημένη έκδοση) (8) και η οδηγία 98/24/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Απριλίου 1998, για την προστασία της υγείας και ασφαλείας των εργαζομένων κατά την εργασία από κινδύνους οφειλομένους σε χημικούς παράγοντες (14η ειδική οδηγία κατά την έννοια του άρθρου 16, παράγραφος 1, της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ) (9),